My advertiser

Sunday, October 15, 2006

Death of the one you LOVE!!!

It's a common feeling for every one of us who’s being left by the one we love, a feeling of sorrow and loneliness. On the sixth day of October 2006, my great grandfather was died due to his poor health, suffered from being stroke for almost eight years. Although we’re well prepared sa mga nangyari, hindi pa rin maiaalis ang mapaluha, cause by our sincere feelings of longing.
Before the death of my Tatang Dandoy, he whispered me this… “Arvin… tawagin mo ang asawa mo sabihin mo kontakin ang mommy mo at umuwi na ng Pilipinas” biniro ko pa ang Tatang Dandoy ko… “Tatang naman…..”, maybe that’s the sign that he would leave us pero hindi ko inisip agad yun binalewala ko lang at sa halip eh I left him on my wife then I go for work. At seven in the evening I got arrive from work and I didn’t give Tatang a check if he’s still fine, sabi ko pa nga sa sarili ko…. “ok lang siguro si Tatang tutal dyan na naman ilan sa mga anak nya… at eight I eat my dinner prepared by my wife Chatty… and after that we took some rest and we go to sleep… at hindi ko naisip na iyon na pala ang huling araw sa buhay ng tinatawag naming “Tatang”, dun ko naisip na bakit hindi ko sinilip man lang si Tatang sa kanyang kinahihigaan…. Sana nakapagpasalamat man lang ako sa mga tulong nya sa amin… I can’t help myself , at hindi ko namalayan na pumapatak na pala ang aking luha lalo na when my Grandma say’s her feelings about her daughter na hindi nagpakita ng maganda sa aking Tatang Dandoy. La na ako masabi dahil hanggang ngaun eh miss ko ang kakulitan nya… Paalam Tatang… we love you…

1 comment:

  1. my condolences to your family sempai

    cherish every day with love ones masakit talaga mawalan

    ingat lagi

    ReplyDelete

Share your thoughts...