My advertiser

Friday, December 12, 2008

Biggest Full Moon of the year....

Mark it on your Calendar, tonight you can see the biggest full moon of the year, according to NASA tonight is the biggest full moon because of the orbit of the moon is ellipse 50,000km from the earth than other and it is more brighter at approximate 30% than normal full moon that we've seen and an additional 14% on its actual diagram.

Since tonight is the biggest full moon of the year, people who are residing near to sea will experience the biggest high tide. Because full moon is affecting the lunar gravity, and this gravity will pull highest water with a few centimeters than normal.

Tonight's moon will be looks like this, see the difference from normal full moon.

Thursday, December 4, 2008

Venus...Jupiter...and Moon...form into smiley face!!!


My friend in Philippines ask me if i saw the formation of the smiley in the dark sky last Monday when the Planet Venus, Jupiter and Moon formed into one and it forms like a smiley face in the sky, it's quite unusual because it is the first time that i've heard this kind of formation.

I think it will only happen once in a hundred or even thousand years, i don't know when is the next time it will happen again, and if will be happen again i hope i can see it with my naked eye.

Almost same incident happen when the Venus cover the Moon last March 2008 and it was really visible in Northern part of America.

Did anybody saw this formation last Monday??? How does it actually looks like? How i wish i'm one of the people who witnesses this once in a life time experience.

I think here in Singapore nobody is able to witness that formation because i don't even read in newspaper or even heard from the radio about this. Maybe all of the people here are not aware about this.

Friday, November 28, 2008

Hope you feel the same way too....

November is near to end, yet i still have the feeling of loneliness and i feel that some part of me is missing and I cannot determine what it is. Do you think it’s normal? Is it a natural feeling of excitement or I’m just being exaggerated, yah I know I’ll be home this Christmas but i don't know how to explain my feelings, you know the feelings that you wanted to pull the date and set it to the day when was your flight is.

3 Weeks after this post is the schedule of my flight back to my homeland and I cannot wait to that day to see my family specially my wife…my daughter and of course my little boy “Micron”

I remember during this season, me together with my wife and my cute little angel Ashley setting up our Christmas tree at home and wrapping gifts for our friends and love one.

Sometimes when I was alone, I always talk to myself and ask this question….

How are they now…are they missing me too? Are they feeling comfortable without me on their side? Or are they safe from harm?


Those are the questions that keep on playing on my mind whenever I’m alone. And I hope that I will find the answer after I get back home.

I miss them so much…

Saturday, November 8, 2008

Holdap to!!!

Naranasan mo na bang maholdap? Hindi ng mga bilihin sa mga grocery o palengke ang tinutukoy kong holdap at hindi rin ang gasolina sa mga paborito nyong Gasoline station. Totoong holdap ang tinutukoy ko at ito ang naging karanasan ng aking bestfriend sa Pinas.

Here's the story goes....

Pauwi siya sa tinutuluyan niyang plot sa Makati sakay ng isang Van o mas kilala sa tawag na FX. My bestfriend is a good looking guy na lamang lang sa akin ng isang paligo pahabain mo lng ang buhok eh si Jumong na ang maiisip mo. Pero siyempre di ao pahuhuli sa pagka WAFU!....Anyway... let's go back to the story. Galing ang bestfriend ko sa kanyang work as a realstate agent, ewan ko lang kung bakit 3:00am na siya nakauwi that time. Bitbit ang kanyang bag sumakay siya sa isang FX pauwi sa kanyang tinutuluyan, at sa loob kasakay nya doon ang dalawang lalaki na according to him eh "hindi katiwa tiwala ang pagmumukha". While on their way, he didn't feel comfortable with the two guy seated besides him at parang kinakabahan siya sa mga titig ng dalawang lalaki sa kanya...napaisip pa nga daw siya na baka bakla ang dalawa at gusto lang siyang....alam nyo na.... Well..tuloy ang pagtingin sa kanya ng dalawa at sa gitna ng kanilang biyahe nagdeclare ng holdap ang dalawa pinababa siya at tinutukan ng baril, matapang ang bestfriend ko at hindi nagpadala sa kanyang takot, instead he tried to fight back, he kick the gun held by one of the bad guys, tumalsik ang baril at pupulutin nya sana para itutok din sa mga gagong punyemas na walang magawa. He didn't expect na may kasama pa pala ang mga gago na nag aabang lang nakuha nang isa ang baril na tumalsik from the guy at itinutok sa kanya he heard from one of the guy a bullshit words "Pare putukan mo dali putukan mo!!" He has no choice but to run away and leave his things with the bad guys..hayy... that's the end of his one of his unforgettable story sa kamay ng mga holdaper na napagkamalan nyang bading!!!

Reaction lang ha...bakit palala ng palala ang krimen sa pinas lalo na sa kamaynilaan, tlaga bang ganun na katalamak ang kahirapan sa atin at wala na silang maisip na paraan para kumita ng pera? May magagawa ba ang Gobyernong Arroyo at kanyang alipores para masugpo ang ganitong mga pangyayari.

Kung gugustuhin naman ng gobyerno may magagawa sila dahil nasa kanila ang kapangyarihan, kaso ang inaatupag nila eh ang kanilang bulsa at nag iisip paano kikita para sa kanilang sariling kapakanan!!!

Holdap ka na nga sa mga presyo ng bilihin holdap ka parin sa mga taong walang magawa sa buhay.

Tuesday, October 28, 2008

It's a boy...

Early this morning I call my wife in Philippines to check her and my baby in her tummy and she says that she's having a labor pain so I asked her to call her dad to accompanied her to the hospital, we just talk for a while 'coz I'm rushing for my work.

Around 10:00 am I call her again and she say that she’s already in the hospital and waiting for her delivery. Nagtatawanan pa kami that time, and both of us are so excited because we’re waiting for it for a very long time.

From the background I heard someone says: “Tatawa tawa ka pa misis, mamaya sigurado ako iiyak ka” I asked her kung sino yung nagsasalita, then sabi nya isa lang daw sa mga nurses dun sa hospital. Then we continue talking until I ask her kung malapit na bang lumabas ung baby namin. She just laugh at me and she say “ Gusto ko na nga hatakin palabas eh” sabay tawa ng malakas ang wife ko. We end up laughing with her situation kasi nman sinabihan dw xa ng doctor nya na maglakad lakad muna dahil dw mataas pa ung bata, kaya ayun nililibot nya ang buong hospital para lang bumaba ang aking baby boy.

After nang pag uusap namin na yon, di ko na alam kung ano pa ang sumunod na nangyari kasi bumalik na ako sa office for my work. Di ako mapakali sa work ko….ikot dito, ikot dun..pindot dito pindot dun…tayo dito, tayo dun... wala ako ginawa kundi tumingin sa orasan dahil gusto ko nang umuwi para makatawag ulit sa Pinas.

At around 6:30 umuwi na ako ng bahay, swerte na lang at inihatid ako ng office mate ko so medyo napabilis ang pag uwi ko. After I reach my home I immediately dialed my wife’s number, then my sister in-law answered, sinabi nya na nasa DR na daw ang dite nya at sinaksakan daw muna nang pampatulog kasi nasobrahan daw sa pagod sa kakalakad. Saglit lang din kaming nag usap ng sister in-law ko dahil wala nman kaming mapag usapan, so sabi ko tawag ako ulit later.

At 7:58 my mother in-law sends an sms to me, sabi nya nakapanganak na daw ang asawa ko and it’s a boy.

I’m so happy at sa wakas nakaraos na ang asawa ko, at siyempre super proud ako sa kanya for giving me such a wonderful gift of all. And I thank God for keeping both of them safe.

Friday, October 24, 2008

Kwento ng isang pinay!

Minsan sa ating buhay nangangarap tayo ng magandang kinabukasan para sa ating sarili at para sa ating mga mahal sa buhay. May mga tao na naghahangad ng malaking kita para sa ikabubuti ng kanilang pamilya at para sa kanilang hinaharap. Meron ding iniiwan ang sariling pamilya para mangibang bansa para kumita ng mas malaking pera para sa kapakanan ng pamilya.

This is what i want to share to all my readers, isang kwento ng pinay na nagpunta dito sa singapore para sa kanyang anak. Nameet ko ang pinay na ito through my brother. Dumating siya dito sa Singapore dala ang pangarap na matulungan ang kaniyang pamilya at anak sa pag aakalang dito nya matutupad ang pangarap nya para sa kanyang pamilya.

Last week dumalaw siya dito sa bahay para dumalaw at makipagkwentuhan sa aking ate at sa aking mom. At sa pag uusap na ito naungkat ang dahilan kung bakit siya napunta dito sa singapore.

Nabanggit nya na isang Filipino Agent ang naka recruit sa kanya para mag work sa isang restaurant dito sa singapore. Bago pa siya dumating dito nagta trabaho na siya bilang isang manager sa kilala sa ating bansa na JOLLIBEE. Maganda na ang kita nya noon sa pinas, ngunit nang mag offer sa kanya ng malaking halaga kapalit ng pagta trabaho nya dito sa singapore indi na siya nagdalawang isip na pumayag dun sa agent.

Ilang araw lang matapos ang pag uusap na yun lumipad na siya patungong singapore dala ang pangakong magandang oportunidad para sa kanya ng kanyang agent. Pagkarating nya dito sa singapore hindi nya inaakala na ganun ang hirap na daratnan nya, kabaligtaran lahat ng ipinangako ng kanyang agent. Habang ikinikwento nya sa akin ang sitwasyon nya dito bigla ako natahimik at napatingin nlng sa kanya bigla ko nasabi sa isip ko "kawawa ka naman". Sabi nya ang pangako sa kanya ng agent nya ang salary nya dito ay aabot ng 1,500SGD aabot sa halagang 45,000.00 kumpara sa pera natin sa kasamaang palad ang ibinibigay lang sa kanyang sweldo ay 900SGD ibabawas pa nya ang renta sa kanyang tinutuluyan na 300SGD bayad sa agent nya na 300SGD at ang natitirang pera ay ipapadala nya sa kanyang pamilya sa Pilipinas, nagtitira lang siya ng halagang sakto lang sa pamasahe nya sa loob ng isang buwan. Kung iisipin ko, bakit nya daranasin ang hirap na to samantalang maganda ang tinapos nya sa pilipinas at maganda ang trabaho nya. Dumating pa sa punto na naikwento nya sa akin na minsang abutan siya ng last trip ng mga bus dito, wala siyang nagawa kundi lakarin ang kanyang tinutuluyang flat mula sa kanyang trabaho na umabot ng 2 oras na lakad, pagod ka na sa trabaho pagod ka pa sa paglalakad at take note... it was in the middle of the night.

Halos maluha ako nung narinig ko ang kwento nya at sa hirap ng trabaho nya dun sa restaurant na kanyang pinapasukan. Kung titingnan ko nga siya parang ibang iba kumpara noong una ko siyang nakita.

Mahirap talaga magtrabaho sa hindi mo sariling bansa, lalo na kung ang matatapatan mong boss eh di ganun kaganda makitungo sa kanilang trabahador. At dun sa agent nya, sana di nya niloko ang tao pinoy pa naman siya, pinangakuan nya ng malaking sweldo pero kabaligtaran lahat ang nangyari. Nakuha pa nyang sumingil ng malaking halaga sa taong na recruit nya, imagine 9 months siya babayaran ng tao 300$ buwan buwan ang sarap ng buhay nya samantalang ung na recruit nya eh halos sumuka ng dugo sa hirap ng trabaho.

Natapos ang aming pag uusap halos alas diyes na ng gabi at inihatid ko na siya sa bus stop papunta sa kanyang inuuwian.

Sana wala nang ganitong tao na maloloko...nakakaawa, at ang masakit pinoy pa ang nag recruit sa kanya.!!!

Tuesday, October 21, 2008

Bahay ba ang hanap nyo???

Marami sa ating mga Pinoy ang nangangarap na magkaroon ng sariling tahanan na mauuwian. Marami din sa atin ang nangangarap hindi lang ng simpleng bahay kundi isang eleganteng tahanan at isa na ako sa milyon milyong Pinoy na naghahangad ng ganyan.

Simula pagkabata ko lagi kong iniisip ang dream house ko, at hanggang ngayon ay pinapangarap ko parin. Marami na akong itinanong na binebentang bahay at nagtingin na rin sa mga realstate seller maraming mga nag offer ngunit wala ako napusuan unang una na ang presyong kanilang ibinibigay.

Hanggang sa mabalitaan ko na ang aking kaibigan ay nagbebenta ng realstate sa Manila at ini offer nya sa akin to.



GA TWIN TOWERS; Ito ang facilities ng residential building

Features of the building:
600 residential units
48 Penthouse suites
4 speed elevators
Hotel type Visitors Lounge
24 hours Security w/ alarm systems
Parking for residents & visitors

Amenities :
Swimming Pool
Retail Shops
Day Care Center
Gym and Spa
Restaurants
Viewing lounge / deck
















Features of the Unit:

All units are 2-3 Bedrooms
Loft Type
2 Toilets and Bath
Open Kitchen
Provision for Washer/Dryer
TV Cable Ready
Ready Telephone Lines
Internet Ready

Unit Sizes:
34 sqm.
35 sqm.
40 sqm.


He also show me the other realstate that they're selling at Binongonan Rizal. This house is quite cute and i feel comfortable inside.

St. Monique Valais

Located at the center of Binangonan,
Rizal

10 minutes away from SM Taytay

5 minutes away from Eagle Ridge Golf
and Country Club.

Over 1,500 units built

Has own school from pre-school to
Fourth year High School

Has own community Church & hospital







Features and Amenities:
24 hour security
10 meter wide secondary road
Shuttle Bus within the subdivision
Cable TV facilities
Swimming Pool with mini-slide
Gym Facilities
Function Rooms
Children’s Playground
Basketball Court
Clubhouse
Lagoon

Saturday, October 4, 2008

False Alarm!!!

It was Friday when my wife sends an sms telling me that she's already delivered my second child, I'm kinda surprised well siyempre we're waiting for it for a very long time. Imagine after almost 6 years of waiting, now here she is giving me a baby boy which is every father's wish; to have a baby boy.

Actually, i was having my lunch with my boss and colleagues when my wife tells me that she was gave birth. And I'm kinda excited and i can't help myself to tell it loud and proud in front of my colleagues.

My boss congratulates me, and he asked me to celebrate it. I just replied him with a smile and say..."Thanks sir"

I was so happy and excited that day, and i can't wait to go back home just to tell it personally to my mom and sister.

After my work, I'm rushing to reach home when suddenly my wife call me telling me that it was a JOKE she's just playing trick with me. Actually she really go to hospital because of labour pain, but the doctor tell her that it's not a labour pain and it's just a FALSE ALARM.. her doctor ask her to go home and take a rest.

We end up laughing, but still my excitement is here because i know one of this day she will delivered my second child and it's a BOY!

Saturday, July 26, 2008

Pinoy Kahit san dalin pinoy parin!!!

Bakit nga ba ang Pinoy kahit san mo dalin makikilala mo ang pagiging pinoy....kahit magsalita man sila ng ibang lenggwahe malalaman mo parin kung pinoy o hindi... Sa dami ng nakakasalamuha ko na mga tao dito sa singapore at kahit san ako mapunta eh lagi ako natatawa sa sarili ko pag may nakikita akong pinoy na nagku kwentuhan lagi ko nasasabi sa sarili ko ang pinoy talaga kahit san dalin pinoy parin! Bakit ko nasabi to? kasi ba naman pag may nakita ka na umpok ng tao na nagtatawanan..nagku kwentuhan at may mga bitbit na kung anu-ano...subukan mong lumapit sigurado ako pinoy ito...

Isa rin sa mga napapansin ko sa mga pinoy dito sa Singapore, pag nakasakay ng MRT at may katabi na sabihin na nating amoy putok...pag may nakita ka na nagreact at nagtakip ng ilong wag mo na tanungin sigurado ako pinoy ito...

Bigla ko tuloy naalala ang nangyari sa amin ng ate ko ng umattend kami ng isang party dito sa singapore. Pagdating namin sa lugar, halos wala na bakanteng table na pwede naming pwestuhan, so naki share kami sa isang grupo na may bakanteng upuan at dun kami naupo ng ate ko kasama ng dalawa nyang anak.

Ewan ko ba ang napagkatuwaan ko na pintasan ang mga tao na nandun kabilang na ang mga katabi namin sa upuan.

Nag-usap kami ng ate ko ng ganito

AKO: Ate kala ko mahinhin kumain ang mga chekwa, eh bakit itong katabi natin tingnan mo mula nung dumating tayo naka ilang kuha na yan ng pagkain.

ATE: Pansin ko nga!

Tuloy ang pagkain namin ng ate ko, maya maya tinawag ang anak nya nung kapatid ng asawa nya. Halos ayaw lumapit ng pamangkin ko dun sa taong tumawag dahil mahiyain ang mga pamangkin ko. Bigla ko nasabi sa ate ko ang ganito.

AKO: Tingnan mo tong mga batang to tinatawag ayaw lumapit.
ATE: Hay naku, ewan ko ba sa mga to' buti nga at paborito sila ng mga uncle nila, ayaw naman magsilapit.

AKO: Eh panong di magiging paborito, tingnan mo naman mga pamangkin ng asawa mo, mga walang mata, ang papanget...sabay tawa ako ng malakas. hahahaha...

AKO: Tingnan mo tong anak nung katapat natin, ang panget maputi lang xa.
ATE: Sinabi mo pa..tingnan mo kamukha ng tatay...

Sabay kaming natawa.

Siguro after ng isang oras lumapit sa amin ang isa sa mga kapatid ng asawa ng ate ko, at isa isang pinakilala ang mga bisita sa amin.

Nagulat kaming ipakilala ang lalaki na nasa kasama namin sa mesa at ama ng batang pinintasan namin at sinabihan namin ng malakas kumain.

Isa palang pinoy ang lalaking yun, at di lang nagpapahalata na alam nya ang pinag uusapan namin. Nagkatinginan lang kami ng ate ko at sabay pa naming nabanggit "PINOY KA?"

Grabe talaga ang experience na yun halos di ako makaharap dun sa lalaki na pinintasan ko, ang masama pa asawa rin pala yun ng isa sa mga kapatid ng bayaw ko.

Kaya tuwing maiisip ko yun natatawa na lang ako...atleast natuto ako na di sa lahat ng oras pwede ka mamintas at magsalita ng masakit sa kapwa mo lalo na kung hindi mo kilala ang mga ito.

Hay .... ang pinoy talaga....

Friday, April 11, 2008

Saturday...Araw ng Grocery....

After a week of hard work and busy days, It's time to look for the things that i and my sister needs to buy, since we don't have a maid anymore to look after the things that we needed at home, my sister is busy doing the list of things that we needed to buy from the grocery. Actually i'm just waiting for her to finish her list, it's just a rush post kasi aalis na kami.

I think we will spend half day at grocery matagal kasi mag grocery ang aking ate eh. As usual we will buy our personal things, foods for 1 week or two, some goodies, clothes pag may nagustuhan na medyo mura.

Today, after we finished, we are planning to watch the "Forbidden Kingdom" ni Jacky Chan and Jet Lee, since favorite naming pareho ang mga bida kaya we will watch that movie. Hayy...How i wish my wife and daughter was here, namimiss ko na kasi ang paglabas namin pag weekends. There was a time, when i saw a happy family going out together, playing joke to each other and doin' some funny things, i can't help myself to think of my daughter, kasi madalas kami magbiruan in public. But i don't have any choice i need to work for her future. Maybe sooner, after i settled everything madadala ko na sila dito sa Singapore. And we hope to stay here for good.

o oh...my sister is keep on calling me...so see yah, till next post. Happy weekends to all bloggers.

Saturday, April 5, 2008

I miss blogging...

I really miss blogging and of course my blogger friends, i miss blog hopping and posting comments in their blog. I don't know the exact reason why or maybe because I'm too busy with my work and some other personal things, that's why i don't have spare time to visit their blogs. And i think this is the time that i have to do some changes and keep updated, and i want to post some new updates about me, myself and i. And of course what's new here in Singapore. Before, i am giving you the latest news about the city of balanga and keeping you updated about some issues and facts that lies behind the beautiful city of balanga, but since Im here now in Singapore, I'll try to give you some hot issue that makes Singapore stands out from other Asian country.

With almost 7 months of my stay here in Singapore, i can say that i am fully adjusted with the environment, foods and people that surrounds me. With that seven months everyday i'm doing the same routine. Everyday of my life i do the following routine:

6:30am my handphone alarm. (wala kasi ako alarm clock)
6:30 - 7:00 still lying on my bed while thinking of what i need to do at the office.
7:00 - Time to bath till 7:30.
7:30 - 7:50 eating breakfast (optional)
7:50 - 8:00 Take a walk to MRT Station, byahe hanggang 8:10
8:10 - 8:20 Waiting for the BUS 183 (ito lang kasi ang bus na dumadaan sa office, kaya pag na late ako sa routine na to, i need to wait for another 20 minutes for the next bus.
8:30 - expected time to reach the office, meron pa ako 30 minutes kasi 9:00 ang start ng work ko.
8:30 - 8:55 Drink Hot Milo at the canteen together with my colleague
9:00 - start of my busy day, doing sample for client, doing the production for existing projects, and some other things.
1:00 - 1:45 LUNCH BREAK
1:45 - 6:00 Busy ulit.


Before 6:25, i need to leave the office kasi ang Bus 183 eh dadaan ng 6:25. But sometimes i need to spend more time at the office if i have something to finish. Masarap sa office, because asides from "Mababait ang office mate ko" super bait din ng boss ko.

Usually i reach home around 7:00 - 7:30, from that time, i need to settle my personal things, dinner, etc. 8:30 Mag online, and chat with my wife until 10:00.

After that, TULOG TIME na!

Hayy...that's the end of my day, ganyan umiikot ang buhay ko dito sa singapore. Masarap na mahirap pero kakayanin for the sake of FAMILY.

Bukas ganyan ulit. Same things same routine.

Sunday, January 6, 2008

A new me!!! from Balanga to Singapore

It's been a long time since my last post!!! Hayyy ang bilis ng panahon, di ko namalayan na 3 months na pala ako wala sa Balanga. I can still remember my first step here in Singapore halos nangangapa ako sa dilim dahil first time ko mag abroad at malayo sa Family ko. In 3 months halos araw araw ko ginawang busy ang sarili ko para di maramdaman ang lungkot na nararamdaman, buti na lang I ove and enjoy my work that's why i can easily moved on. Yes!!!masayang masaya ako dahil lumipas ang 3 months ng ganun kabilis. Sa katunayan uuwi ako ng Pilipinas this coming February para magbakasyon sana matuloy hehehe...

First time ko mag celebrate ng Christmas na wala sa aking myluvs (yan ang tawag ko sa asawa ko) at sa aking baby (yan ang tawag ko sa anak ko). Niloloko nga ako ng ate ko nung kausap ko ang mag ina ko sa telepono, wag na raw ako mahiya na punasan ang luha ko. Sa totoo lang halos bumilis ang tibok ng puso ko kasi sobrang na miss ko sila ng mga sandaling yon. Pero wala ako magagawa para sa kanila naman to eh, kaya titiisin ko na lang. Hindi ko na napigilan na napaluha nung kausapin ko ang baby ko at sinabi nya sa akin "Papa i miss you" para bang kinurot ang puso ko at wala ako nasabi. Inulit nya ulit ang sinabi nya "Papa...sabi ko i miss you" natawa na lang ako at sinabi ko "I miss you too baby" para hindi nya mahalata na naiiyak ako dinaan ko na lang sa biro at tinanong ko kung ano handa nila.

Natapos ang Christmas at New Year na tanging Internet at Phone lang ang nagiging communication namin. At this moment medyo naka adjust na ako, siguro dahil sa araw araw na hindi ko sila nakakasama eh nasanay na rin ang sarili ko na hindi ko sila nakikita. Iniisip ko na lang na nasa school ang anak ko, at ang wife ko eh nasa bahay at ako eh nasa work at uuwi rin naman.